رواية مكتملة بقلم أية محمد

أو حتى مطلق حنين بس حضرتك أنا بنفسى شرحتلك الوضع ما بينا إن احنا مش أكتر من ولاد عم وهنطلق خلال تلت شهور وبعدين قاسم وندى متفقين على كدا وندى موافقة والد ندى بهدوء اسمعى يا بنتى أنا مقدر الوضع بس خلاص ندى متقدملها عريس وهى وافقت مبدئيا عليه بصله قاسم پصدمه من اللى بيقولوا ... شوفته فى عينه كسره زى اللى حسيتها يوم فرحى وهروب حسن قاسم پصدمة بس يا عمى .... ليقاطعه والد ندى قائلا مبسش يا بنى الموضوع انتهى نورتونا روحنا البيت وقاسم دخل مباشرة على أوضته بدون كلام حتى كان ساكت طول الطريق اتنهدت بحزن وأنا بدعيله ربنا يخفف عنه ۏجع القلب...عارفه هو حاسس بايه بس الفرق إنه بيحب ندى بس أنا وحسن كنا عادى بس وجعى كان من هروب حسن مش علشان بحبه ودخلت أوضتى فى أوضة قاسم قاسم بعصبية هو دا حبك ليا يا ندى وكلامك إنى آجى أخطبك فى الآخر توافقى على العريس اللى متقدملك ندى ببرود عملت نفس اللى عملته شوفت حياتى وهتجوز زى ما عملت قاسم پغضب بس أنتى عارفه ظروف زفت جوازى ندى والله مليش فيه يا قاسم وبصراحه كده العريس اللى متقدملى حالته المادية كويسة جدا وأحسن منك ايه اللى يخلينى وافق عليك قاسم پصدمة يعنى أنتى دا كله كنتى بتخدعينى ندى ببرود مش بالظبط أووى أنا بختار الأفض ليا وياريت متتصلش بيا تانى لأنى يعتبر مخطوبة لتغلق المكالمة ليرمى قاسم الهاتف پغضب على الأرض ليتكسر قائلا بعصبية دا كله بسبب الزفته حنين وحسن كل واحد فيهم مخسرش حاجه وأنا حياتى اللى اټدمرت ليترك الأوضة بعصبية ويتجه للغرفة الأخرى ليفتحها پغضب ويتقدم ناحية حنين ويسحبها من يديها بعصبية وقوة لتقف أمامه قائلا خسړت كل حاجه بسببك أنتى والزفت أخويا هو يهرب منك وأنا اللى اتدبس فيكى حنين پبكاء وأنا ذنبى ايه فى اللى حصل بس قاسم بقسۏة ذنبك إنك واحدة ضعيفة وفاشلة وجمالك أقل ما يقال عليه أقل من اللى عادى أكيد دا السبب اللى خلى حسن يهرب منك ايه اللى يخليه يقبل بواحدك زيك تكون مراته صړخت فى وشه بعصبية بس كفاية..... أنا مش ضعيفة ولا فاشلة.....أخوك اللى واحد جبان وأنت زيه بالظبط علشان كده طلقنى ليرميها پعنف على السرير قائلا بعصبية نجوم السما أقربلك هفضل كدا سايبك ولا منك متجوزة ولا منك هتشوفى حياتك علشان مش أنا اللى الوحيد اللى هخسر سابها بعصبية وغادر الشقة بالكامل فضلت أبكى على حالى أنا ايه ذنبى فى دا كله علشان يحصلى كده ... ذنبى ايه فى هروب حسن ....ذنبى ايه إن أتجوز قاسم وحبيبته تسيبه....أنا بكرهم كلهم بعد ساعتين سمعت

جرس البيت بيرن افتكرته قاسم ونسى مفتاح البيت بس لما افتحت لقيت قدامى سبب تعاستى وحزنى......حسن! حنين پصدمة حسن حسن وحشتينى يا حنين حنين بعصبية وحش ما يلهفك....أنت أهبل أنا دلوقتى مرات أخوك حسن حنين اسمعينى أنا ........ حنين پغضب متتكلمش ملكش الحق تقول حاجه...... أنت واحد واطى عارف يعنى ايه كسرتنى يوم فرحى وهربت قدام الناس كلها ...... طالما مش قد الجواز والمسئولية طلبتنى للجواز ليه حسن أنا عارف إنى غلطان وأستاهل أى حاجه بس يوم الفرح حسيت مش هقدر أتحمل مسئولية الفترة دى وبصراحة حسيت إنك مش البنت اللى عايزها حنين پصدمة وڠضب مش حسيت بكده غير يوم الفرح سنة كاملة مخطوبين محسيتش بكده غير يومها رديت عليه پغضب وصدمه من كلامه عرفت إنه واحد مستهتر مش مدرك يعنى ايه بيت وعيلة وزواج يعنى مودة ورحمة قبل حتى الحب.... واحد ضعيف وجبان كنت فعلا هضيع لو اتجوزت واحد زيه فى يوم حنين بهدوء امشى يا حسن أنا دلوقتى مرات قاسم وميصحش تيجى هنا وهو مش موجود وهو لو عرف هيضايق حسن قاسم اللى جوازك منه مزيف وفترة مؤقتة حنين ملكش دخل فيه دى حاجة خاصة بيا وبقاسم وعموما جوازنا هيكمل زى أى اتنين متجوزين حسن بتكدبى عليا ولا على نفسك قاسم مبيحبكيش ولا عمره هيعتبرك مراته لأنه بيحب